1.กากประเด็นที่ศาลอื่นส่งมาให้สืบพยานแทน ฯ ถ้าอายุเกินกว่า 5 ปี จะเผาทำลายก็ได้
2. สำนวนคดีแพ่งที่มิใช่คดีมโนสาเร่อันถึงที่สุดเกินกว่า 10 ปี ให้ปลดทำลายหรือเก็บรักษา ดังนี้
2.1 คดีเรื่องที่พิพาทเรื่องที่ดิน ให้เก็บรักษาแต่พยานเอกสาร แผนที่ คำพิพากษา หรือคำสั่ง และคำบังคับ นอกนั้นให้ทำลายเสีย
2.2 สำนวนเรื่องอื่น ๆ ให้เก็บรักษาไว้เฉพาะคำพิพากษาหรือคำสั่ง และเมื่อเก็บรักษาไว้ครบ 10 ปี ให้ทำลายเสียทั้งสิ้น
3. สำนวนคดีมโนสาเร่ อันถึงที่สุดเกินกว่า 10 ปี ให้ทำลายเสียทั้งสำนวน(จะต่าง กับคดีแพ่งนะ)
แสตมป์ฤชากรที่ติดอยู่บนเอกสารที่จะต้องทำลายให้ทำลายเสียด้วย
บรรดา สารบบความ บัญชีนัดพิจารณา บัญชีรับส่งสำนวน บัญชีหมายต่าง ๆและต้นขั้วใบเสร็จรับเงิน ซึ่งได้ผ่านการตรวจของ สตง. แล้ว เมื่ออายุเกิน 10 ปี ให้ทำลายเสีย (จำ ! ไม่มีสารบบคำพิพากษา ซึ่งไม่สามารถทำลายได้ แม้จะเก็บไว้เกินกว่า 10 ปี ก็ตาม)
ส่วนในคดีอาญา
บรรดาสำนวนความในคดีอาญา อันถึงที่สุดเกินกว่า 10 ปี ให้จัดการปลดทำลายหรือเก็บรักษาไว้ดังนี้
1.สำนวนเรื่องบุกรุกที่ดิน เก็บไว้แต่พยานเอกสาร แผนที่ คำพิพากษา หรือคำสั่ง และในกรณีที่มีการถอนฟ้อง ให้เก็บรักษาใบถอนฟ้องไว้ด้วย นอกนั้นให้ทำลายเสีย
2. สำนวนความที่ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยและปรากฏตามฟ้องว่าจำเลยสมคบกับพวกกระทำ ผิด ซึ่งอยู่ในอายุความ แต่ยังจับตัวไม่ได้ และสำนวนความที่ศาลไม่ได้พิจารณาพิพากษาเนื่องจากจำเลยหลบหนี หรือยังจับไม่ได้ ให้เก็บรักษาสำนวนไว้ต่อไปอีก 10 ปี แล้วทำลายเสีย
3. แสตมป์ที่ติดอยู่บนเอกสาร ให้ทำลายด้วย
4. สำนวนเรื่องอื่น ๆ ให้เก็บรักษาไว้แต่เฉพาะคำพิพากษาหรือคำสั่ง คดีที่จำเลยต้องโทษให้เก็บรักษาหมายแจ้งโทษไว้อีก จำนวน 1 ฉบับ และเมื่อเก็บรักษาไว้ต่อไปอีก 10 ปีให้ทำลายเสียทั้งสิ้น
5. สำนวนฝากขัง ฯ ที่มีอายุเกินกว่า 5 ปี ให้ทำลายเสียทั้งสำนวน
6. บรรดาสารบบความ บัญชีนัดพิจารณา บัญชีสั่งขัง บัญชีรับส่งสำนวน บัญชีหมายต่าง ๆ บัญชีของกลาง และต้นขั้วใบเสร็จรับเงิน ซึ่งผ่านการตรวจ ของ สตง. เมื่อมีอายุเกินกว่า 10 ปีให้ทำเลยเสีย (ยกเว้นสารบบคำพิพากษาให้เก็บไว้ตลอดไป)
หมายเหตุ ระเบียบงานสารบรรณ หนังสือที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ให้เก็บไว้เป็นหลักฐานของทางราชการตลอดไป หรือส่งให้กองจดหมายเหตุแห่งชาติกรมศิลปากร กำหนด
แสดงความคิดเห็น